Asset Publisher
Nordic walking
Nordic walking to prawdziwy fenomen, jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce i Europie, młodszy niż większość osób go uprawiających.
Za praojców nordic walkingu można uznać fińskich narciarzy, którzy w latach 30. XX w. włączyli spacery z kijkami narciarskimi do swojego letniego treningowego. Ale historia sportu, którą znamy dziś, jest o wiele krótsza.
Tak się zaczęło
W 1988 r. Amerykanin Tom Rutlin nieco przerobił zwykłe zjazdowe kijki narciarskie i zaczął promować marsz z nimi, jako oddzielną formę aktywności: exerstrider. Prawie w tym samym czasie Fin Marko Kantaneva wręczył podczas letnich przygotowań kijki narciarskie swoim uczniom trenującym biegi narciarskie. Na podstawie obserwacji młodych zawodników oraz badań przeprowadzonych później w Finnish Sports Institute w Vierumäki, Kantaneva napisał pracę magisterską poświęconą sauvakävely, czyli „chodzeniu z kijami". Nazwa nordic walking powstała 1997 r., kiedy fińska firma Exel postanowiła wykorzystać pomysł Kantanevy i wypuściła na rynek pierwsze kije specjalnie zaprojektowane do chodzenia. Tak rozpoczęła się ekspansja jednej z najszybciej zdobywających popularność form aktywności.
Nordic walking był skazany na sukces. Jest idealną dyscypliną w czasach, kiedy tak popularny jest trend active ageing, czyli aktywności osób starszych. Ci, którzy nie czują się na siłach, żeby biegać, jeździć na rowerze czy pływać, zawsze mogą chwycić za kije – bo to zbawienie, dla osób, mających problem nawet ze zwykłym poruszaniem się. Z tego powodu do nordic walkingu przylgnęła nawet opinia trochę niepoważnego „sportu dla emerytów". To błąd. W Skandynawii uprawiają go dosłownie wszyscy, a w Findlandii został nawet włączony do programu wychowania fizycznego w szkołach. Pamiętajmy, nordic walking powstał jako element treningu narciarzy biegowych. Kto widział zdjęcie Norweżki Marit Bjoergen, wie, że ten sport uprawiają twardziele. Nordic walking wykorzystuje oczywiście w swoich treningach także Justyna Kowalczyk.
O co w tym chodzi?
Po co nam w ogóle potrzebne te kije? Czym różni się to od normalnego spaceru? Okazuje się, że podczas zwykłego marszu wykorzystujemy zaledwie 40 proc. naszych mięśni. Ruchy wykonywane podczas marszu z kijami angażują prawie 90 proc. mięśni. A więc nordic walking dużo intensywniej wzmacnia nasze ciało. Przy tym, dzięki kijkom, działają na nie mniejsze obciążenia. Taka aktywność jest więc bezpieczniejsza dla osób otyłych lub z problemami ze stawami kolanowymi. Kijki wymuszają też bardziej wyprostowana sylwetkę i poprawiają stabilność na nierównym terenie.
Uprawianie tego sportu przez godzinę pozwala spalić 400-700 kalorii, czyli o 20-40 proc. więcej niż podczas zwykłego spaceru. Mocniej pracują także płuca – o 20-60 proc. niż w czasie marszu.
Takie efekty osiągniemy oczywiście tylko wtedy, jeśli będziemy stosować odpowiednią technikę marszu. Najpierw zakładamy na ręce paski kijków, tak, by nie były zbyt luźne. Później swobodnie opuszczamy ręce wzdłuż tułowia i ciągniemy kije. Marsz zaczynamy naturalnie, wahadłowo poruszając rękami. Kiedy ramię jest w górze, chwytamy rękojeść kija i cofamy ramię wywierając delikatny nacisk. Kiedy ramię będzie na wysokości biodra, puszczamy rękojeść i znów unosimy ramię, ciągnąc kij. Kiedy wypadniemy z rytmu najlepiej wznowić marsz od ciągnięcia kijów. Kiedy nie jesteśmy pewni swojej techniki, powinniśmy poprosić o konsultacje trenera. To niewielki wydatek, dzięki któremu nasz wysiłek będzie efektywny.
Zapraszamy do lasu
Las jest wydaje się naturalnym środowiskiem dla uprawiania nordic walking. Miękkie leśne ścieżki amortyzują wstrząsy, dzięki czemu spacer po nich jest mniej obciążający stawy niż po chodniku czy asfalcie. Zaletą jest także ich nierówność – dzięki temu nasze mięśnie i stawy pracują w większym zakresie. No i to czyste leśne powietrze…
Nie dziwi więc, że, szczególnie w czasie wakacji, w niektórych lasach można spotkać więcej osób spacerujących z kijami niż bez. Leśnicy już dawno zauważyli, że, stawiając na nordic walking, przyciągną do lasów więcej turystów, więc tworzą kolejne ścieżki do uprawiania tego sportu oraz organizują imprezy dla jego miłośników. Dziś trudniej znaleźć nadleśnictwo, gdzie nie ma specjalnej trasy, niż takie, gdzie one są. Wiele, jeśli nie większość, oznakowana jest tablicami zgodnymi z ogólnoeuropejskimi standardami nordic walking. Na tablicach znajdują się mapy oraz wskazówki dotyczące techniki, doboru sprzętu i walorów zdrowotnych tego sportu. Informacje na temat tras i planowanych imprez można znaleźć na stronach internetowych Lasów Państwowych, regionalnych dyrekcji, nadleśnictw oraz w serwisie Czaswlas.pl.
Asset Publisher
Projekt adaptacji do zmian klimatu
Projekt adaptacji do zmian klimatu
Stoczek mała retencja
Mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych
1. Zamawiający: Nadleśnictwo Łuków, Ławki 56 A, 21-400 Łuków.
2. Zamawiający dokonał z dniem 8 listopada 2019 roku odbioru końcowego przedmiotu umowy.
3. Wykonawca: DREW-KOS Dariusz Różycki, ul. Chojnicka 74, 89-500 Tuchola.
4. Umowa i aneksy (nr, z dnia): Umowa o roboty budowalne Nr 271/11/2019 zawarta w dniu 29.08.2019 r.
5. Przedmiot umowy: Wykonanie robót budowalnych polegających na budowie obiektu pod nazwą: „Mała retencja wodna w leśnictwie Stoczek, Nadleśnictwo Łuków- budowa zastawek.”
6. Wynagrodzenie za przedmiot umowy: kwota brutto (z podatkiem VAT) 192 420,50 zł (słownie sto dziewięćdziesiąt dwa tysiące czterysta dwadzieścia 50/100 złotych), w tym: kwota netto (bez podatku VAT) 156 439,43 zł (słownie: sto pięćdziesiąt sześć tysięcy czterysta trzydzieści dziewięć 43/100 złotych) oraz podatek VAT: 35 981,07 zł (słownie: trzydzieści pięć tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt jeden 07/100 złotych).
7. Podstawowe parametry przedmiotu umowy (dł., szer., m2, m3, średn., itp.)
Inwestycja zlokalizowana jest na istniejącym rowie odwadniającym użytki leśne. Wykonana została odcinkowa przebudowa koryta rowu na potrzeby budowy zastawek piętrzących wodę. Wybudowano cztery zastawki drewniane piętrzące wodę o wysokości piętrzenia poniżej 1.0m. Zastawkę nr 1 zlokalizowano w miejscu w którym rów przepływa przez naturalną groblę zamykającą mokradłowy obszar. Zastawka ta ma regulowany poziom piętrzenia przy pomocy drewnianych zamknięć szandorowych. Maksymalny poziom piętrzenia wynosi 0.75m. Zastawka ta przy MPP powoduje rozlewanie wody na teren mokradłowy występujący powyżej niej. Pozostałe trzy zastawki mają stałą wysokość piętrzenia 0.5m bez możliwości jej regulacji. Dodatkowo wykonano przebudowę koryta na odcinku w km 0+070-0+145b bez stosowania umocnień przeciwerozyjnych. Dla rozpraszania energii wody zastosowano niecki wypadowe o głębokości 0.3m i długości 3.0m. Powyżej oraz poniżej zastawek zostały wykonane na odpowiedniej długości umocnienia przeciwerozyjne w postaci narzutu kamiennego klinowanego.
Umocnienie przeciwerozyjne z narzutu kamiennego:
- narzut kamienny układany, klinowany ręcznie z kamienia hydrotechnicznego
250- 300mm grubość warstwy 35cm,
- geowłóknina o masie 400g/m2,
- palisada na połączeniu skarpy z dnem rowu oraz na końcach projektowanych
umocnień z kołków ϕ7cm L=1.0m.
- nachylenie skarp 1:2.0,
- wysokość umocnienia przeciwerozyjnego 0.75m,
- szerokość dna 1.0m.
Parametry przebudowywanego koryta rowu nieumocnionego:
- nachylenie skarp 1:2.0,
- szerokość dna 1.0m.
Planowany okres realizacji: 2016-2022 r.
Beneficjent: Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe
Celem projektu jest wzmocnienie odporności na zagrożenia związane ze zmianami klimatu w nizinnych ekosystemach leśnych. Podejmowane działania będą ukierunkowane na zapobieganie powstawaniu lub minimalizację negatywnych skutków zjawisk naturalnych takich jak: niszczące działanie wód wezbraniowych, powodzie i podtopienia, susza i pożary.
Cel główny projektu zostanie osiągnięty poprzez realizację kompleksowych działań polegających na zabezpieczeniu lasów przed kluczowymi zagrożeniami związanymi ze zmianami klimatycznymi. Obejmą one rozwój systemów małej retencji oraz przeciwdziałanie nadmiernej erozji wodnej na terenach nizinnych.
Cele uzupełniające:
- odbudowa cennych ekosystemów naturalnych, a tym samym pozytywny wpływ na ochronę różnorodności biologicznej;
- ocena skutków przyrodniczych wykonywanych zadań realizowana poprzez prowadzenie monitoringu porealizacyjnego wybranych zadań adaptacyjnych.
W ramach projektu będą realizowane inwestycje związane z:
- budową, przebudową, odbudową i poprawą funkcjonowania zbiorników małej retencji, wraz z niezbędną infrastrukturą umożliwiającą czerpanie wody do celów przeciwpożarowych przez jednostki PSP;
- budową, przebudową, odbudową i poprawą funkcjonowania małych urządzeń piętrzących w celu spowolnienia odpływu wód powierzchniowych oraz ochrony gleb torfowych;
- adaptacją istniejących systemów melioracyjnych do pełnienia funkcji retencyjnych z zachowaniem drożności cieku dla ryb;
- zabezpieczeniem obiektów infrastruktury leśnej przed skutkami nadmiernej erozji wodnej, związanej z gwałtownymi opadami;
- przebudową i rozbiórką obiektów hydrotechnicznych niedostosowanych do wód wezbraniowych (mostów, przepustów, brodów).
Projekt wykorzystuje kompleksowe zabiegi łączące przyjazne środowisku metody przyrodnicze i techniczne. Planowane są w większości małe obiekty/budowle o prostej konstrukcji budowane z zastosowaniem materiałów naturalnych. Wybierane technologie mają być przyjazne dla naturalnego środowiska przyrodniczego.
Bezpośrednim efektem realizacji projektu będzie zretencjonowanie 2,1 mln m³ wody.
Wartość projektu
Planowany całkowity koszt realizacji projektu wynosi 234 670 000,00 zł
Maksymalna kwota wydatków kwalifikowalnych wynosi 170 000 000,00 zł
Maksymalna kwota dofinasowania z funduszy europejskich wynosi 144 500 000,00 zł
